دیوارهای قدیمی و کانتینر حمل و نقل خانه خرابه بارنیز را تشکیل می دهند

استودیوی محلی Patrick Bradley Architects یک کانتینر حمل و نقل کنسولی را به دیوارهای ویران شده مزرعه ای قدیمی در ایرلند شمالی اضافه کرده است تا خانه ای معاصر با یک ضمیمه ایجاد کند.

این پروژه که ویرانه‌های بارنیز نام دارد، با حفظ ویرانه‌های 200 ساله کلبه قدیمی‌اش، یک سکونتگاه سنتی کوچک در مید آلستر، که به عنوان یک کلاچان شناخته می‌شود، به استانداردهای امروزی می‌رساند.

بنیانگذار معماران پاتریک بردلی این سایت را از عموی بزرگ خود بارنی – که این پروژه به نام او نامگذاری شده است – به ارث برد و پس از سالها خرابی به دنبال احیای آن بود.

هدف پاتریک بردلی با استودیوی خود، جشن گرفتن تاریخ کلاچان و در عین حال تبدیل آن به یک خانه معاصر، ایجاد “کنار هم قرار گرفتن قوی از قدیم و جدید” بود.

بردلی به Dezeen گفت: «برادلی ها در طول نسل ها ارتباط عمیقی با سرزمین خود حفظ کرده اند.

مالکیت زمینی که از بارنی به ارمغان آمده است نه تنها باعث ایجاد یک پایه اقتصادی، بلکه پیوند عاطفی عمیقی نیز شده است – هر نسلی این زمین را پرورش داده و گرامی داشته است، و یک احساس قوی از تعلق و هویت را که ریشه در سرپرستی آنها از مزارع دارد، پرورش داده است.

ویرانه‌های بارنی از طریق یک پلکان فولادی رنده‌شده که بر روی یکی از دیوارهای ویران قرار دارد، قابل دسترسی است. در کنار آن، انبار سابق به یک ضمیمه کوچک تبدیل شده است.

فضاهای نشیمن بیشتر در کانتینر حمل و نقل قرار می گیرند که در خارج از محل تغییر یافته و به جای جرثقیل تبدیل شده است. توسط ستون های فولادی که در ردپای اصلی کلبه قرار دارند پشتیبانی می شود.

در داخل، شامل یک آشپزخانه و فضای ناهار خوری با پلان باز، یک حمام کوچک و یک اتاق خواب دو نفره در قسمت عقب است که همگی با نازک کاری تخته سه لا و کفپوش ترازو به پایان رسیده است. در زیر، دیوارهای کلبه موجود یک اتاق ابزار را احاطه کرده است.

کانتینر حمل‌ونقل به گونه‌ای طراحی شده بود که شامل درهای کشویی رو به جنوب بزرگی باشد که به بالکن باز می‌شوند، در حالی که یک پنجره عکس، چمنزاری را قاب می‌کند که برای ترویج تنوع زیستی محلی دوباره وحشی شده بود.

در حین تغییر کاربری خرابه‌های قدیمی و یک کانتینر حمل و نقل، استودیو همچنین مواد موجود را در حد امکان اولویت‌بندی کرد، از جمله دروازه‌های قدیمی، روکش‌های کشاورزی و سنگ‌های احیا شده.

این استودیو گفت: “با ادغام یکپارچه با کلاچان اصلی ایرلندی، ساختمان جدید به عنوان یک قصه گو عمل می کند و گذشته و حال را به یک روایت منسجم پیوند می دهد.”

وی ادامه داد: «مشتریان یک بیانیه معماری جسورانه را تصور کردند که کاملاً در تضاد با ویرانه های 200 ساله موجود است، در حالی که پایداری تصمیماتی را برای به حداکثر رساندن بهره وری انرژی و کاهش ردپای کربن کلی با استفاده مجدد و بازیافت عناصر موجود در مزرعه ایجاد می کند.

در مجاورت ویرانه های بارنیز، انبار سابق به یک ضمیمه کوچک تبدیل شده است که دارای یک شومینه بتنی و سینه دودکش و یک نیم طبقه کوچک برای خواب مهمانان است.

بر خلاف ساختار کنسولی معاصر خانه، ضمیمه با سقف فولادی موجدار گالوانیزه که به بافت کشاورزی آن اشاره دارد، شخصیت اصلی را کاملا حفظ می کند.

معماران پاتریک بردلی، خرابه‌های بارنیز را به‌عنوان یک فانوس دریایی در منظره در نظر گرفتند که به درخت سرخدار بالغی اشاره می‌کند که در قلب شهر محلی قرار دارد. نوارهای LED در پشت روکش نصب شده اند تا ظاهری از خانه “شناور” در سراسر چشم انداز در شب ایجاد کنند.

استودیو گفت: “در حالی که سرخدار با افتخار در مرکز شهر ایستاده است، پروژه باید همان اهمیت را منعکس کند، با این رویکرد که ساختمان در شب در قلب شهر می درخشد، زمانی که درخت سرخدار قابل مشاهده نباشد.” .

Barneys Ruins اولین خانه ای نیست که توسط معماران پاتریک بردلی ساخته شده است که از کانتینر حمل و نقل استفاده می کند. در زمین‌های کشاورزی بردلی، استودیو چهار نفر را برای ایجاد خانه آبی گریلاگ تغییر داد.

خانه‌های دیگری که از خرابه‌های قدیمی استفاده می‌کنند عبارتند از Cuddymoss در روستایی اسکاتلند توسط Ann Nisbet Studio و The Parchment Works در Northamptonshire توسط Will Gamble Architects.

عکاسی توسط Joe Laverty Photography است.